یه جایی هست که باید دستشو بکشی...

نگهش داری...

صورتشو میون دستات محکم بگیری...

تو چشاش زل بزنی و بگی:

ببین

...من دوستت دارم...د بفهم لعنتــــــــــــی !!!!

نرووووووووووووووووووو!!!

همیــشـــه آدم را بــه فنـــــــــا می دهنــد !

پـُـک آخــــر ...

پـیـــک آخـــر ...

و دیــــدار آخـــــر

وای از روزی که شریک خاطره هات

یه شماره خاموش باشه و یه سیگار روشن . . .

این بار که عاشق شدم

دوستت دارم رو اصلا به زبون نمیآرم

قربون صدقه رفتن که هیچی!

نگرانیامم بروز نمیدم

وقتی حالش خوب نبود باهاش صحبت نمیکنم

و آرومش نمیکنم ، به جاش میگم

برو یه دوش بگیر بهتر میشی...

باهاش زیاد بیرون نمیرم

تا اگه جدا شدیم خیابونای شهر عذابم ندن

به چشاش خیره نمیشم تا دلگیر چشماش نشم

سعی میکنم وقتی داره خودشو برام لوس میکنه

بحث رو عوض کنم تا صداش که یادم اومد دیوونه نشم

وقتی خواست قسم بخوره که تنهام نمیزاره ،

انگشتم رو میزارم رو لبش و میگم لازم نیست قسم بخوری

حرمت خدارو نشکون

خلاصه اصلا بهش گیر نمیدم و پاپیچه کاراش نمیشم

انگار ن انگار

تاوان اعتماد به بعضی ها یک عمر پشیمونیه....